ماهان، هدیه خدا

گل بهارم، پنجمین روز تولدت بود که بندنافت افتاد و بعد از اون، نفخ های شبانه و بقیه مشکلاتی که نی نی ها ممکنه پیدا کنن مثل رفلاکس معده و ... شروع شد. تو این مدت هم اتفاق خاصی نیفتاد و داشتیم دونه دونه باهم این مسائل رو حل میکردیم. الانم عکس های 2 روزگی تا دوماهگی رو برات میزارم  و هرجا توضیحی داشت برات مینویسم. 2 روزگی                                        3روزگی و حاضر شدن برای آزمایش غربالگری     ...

7خرداد پنجشنبه صبح ساعت 06:30 عمو محمدرضا و مادربزرگت اومدن دنبالمون تا با بابا و اون یکی مادربزرگت بریم بیمارستان کسری. ساعت 06:45 رسیدیم و ساعت 7 بود که با بقیه خداحافظی کردم و رفتم سمت در اصلی زایشگاه تا آماده بستری بشم. وصل کردن سرم و گوش دادن صدای قلبت و مطالعه جزوه ای که بیمارستان در رابطه با نوزاد بهم داده بود یک ساعت و خورده ای زمان برد. ساعت 08:25 دکتر هدایتی که تو این مدت میرفتم پیشش اومد پیشم و حالمو پرسید و رفت که واسه عمل آماده بشه. منم 08:35 وارد اتاق عمل شدم و 08:50 بود که صدای نازت رو شنیدم، انگار رو ابرا بودم و پر از احساس سبکی و بیتاب برای دیدنت. پرستارها یه مقدار تمیزت کردن و آوردن کنار من و منم پیشونیت رو بوس...

عزیز دلم، قبل هرچیز به خاطر این همه تأخیر معذرت میخوام. تو این دو ماهی که اومدی پیشمون خیلی سرم شلوغ بود و فرصت نداشتم وبلاگت رو آپ کنم. از 6 خرداد یعنی یک شب قبل از زمینی شدنت شروع میکنم. 6خرداد انگار همین دیروز بود اولین عنوانای این وبلاگ رو نوشتم و نوشته بودم خبر حضور تو، تو وجود مامانی. الان باید بنویسم آخرین شب حضور تو، تو وجود مامانی. گل نازم، قراره فردا بیای تو بغلم و زندگیمون رو شیرین تر از قبل بکنی. چند روزه تمام لوازمی که واسه بیمارستان نیاز داریم رو تو ساکمون و چیدمو روزی چند بار چکشون میکنم که چیزی کم نباشه. خدارو شکر اصلا استرس ندارم و همش دارم به این فکر میکنم که فردا این موقع من و تو، تو چه وضعیتی هس...